Blocking and staging is de manier waarop je acteurs in beeld plaatst en het effect dat dit geeft. Wanneer doe je een close-up, wanneer zet je de hoofdpersoon in het midden en wanneer juist meer aan de zijkant?
Het is belangrijk dat je hier rekening mee houdt als filmmaker. Dit kan je film maken of kraken. Er zijn een aantal grote regisseurs die bekend staan om hun blocking en staging keuzes en technieken.
Staging en blocking, hoe doe je dat?
Stage blocking is het proces van plannen hoe je alles in beeld brengt. Zo zoek je uit hoe je de rekwisieten, kostuums, verlichting, geluidseffecten en acteurs het beste kunt gebruiken om je verhaal zo duidelijk mogelijk te maken. Het gaat erom dat het voor de kijker overzichtelijk blijft, maar dat alles in beeld is wat bijdraagt aan het verhaal.
De term scène staging is een term die vroeger voornamelijk in de theaters werd gebruikt. Scène staging verwees naar de opstelling van het podium. In theaters is lastig om alles te laten zien aan iedereen, aangezien elke toeschouwer het podium vanuit een ander perspectief bekijkt. De term scène staging is breder dan veel mensen denken, naast rekwisieten zijn ook onderdelen zoals licht en geluid een onderdeel van het proces.
Wat is het verschil tussen staging en blocking? Het verschil is niet groot, want het komt eigenlijk op hetzelfde neer. De term staging wordt gebruikt om het plaatsen en verplaatsen van aanwezige objecten te beschrijven. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het decor en rekwisieten. Het gaat meer om de technische kant van het verhaal, en hoe je alles goed in beeld brengt.
Blocking richt zich voornamelijk op het publiek, en de emoties die je wilt laten zien. Waar wil ik dat de aandacht van kijkers naartoe gaat? Hoe verplaats ik de aandacht van de kijker naar het volgende onderwerp? Welke emoties wil ik oproepen?
Staging een scène zoals Steven Spielberg
Dit soort dingen zijn makkelijker te laten zien met een voorbeeld, dan het uit te leggen met woorden. Om te beginnen hebben we als voorbeeld de film ‘Minority Report’ geregisseerd door Steven Spielberg.
De scène begint met een close-up van een houten precrime bal. Dit is een veelgebruikte staging techniek, die vooral Spielberg vaak gebruikt. Door te beginnen met een close-up van een belangrijk rekwisiet, snappen mensen meteen dat deze belangrijk is voor het verhaal.
Naast rekwisieten is de lichaamstaal van de acteurs ook heel belangrijk. Neem als voorbeeld weer de bovenstaande film. Knott speelt luchting met zijn hoed, Jad loopt weg met een grijns, Fletcher vermaakt het midden. Door de drie verschillende emoties van de acteurs op het belangrijkste voorwerp, krijg je direct een duidelijk beeld van hun karakter. Vervolgens springt het beeld over naar ‘de held’ John Anderton. Dit gebeurt allemaal in een korte tijd, maar geeft veel achtergrondinformatie over de karakters en het verhaal.
Zoals je ziet gaat het om veel verschillende aspecten. Het draait om de samenhang van verschillende onderdelen. Deze samenhang zorgt ervoor dat je meer betekenis geeft aan het verhaal en achtergrondinformatie over de personages.
Staging een scène zoals Stanley Kubrick
Elke grote regisseur heeft een vorm van blocking of staging waar deze om bekend staat. Zo ook Kubrick, die zijn carrière begon als fotograaf. Door zijn achtergrond als fotograaf legt hij een enorme focus op details, dit zie je als je kijkt naar de manier waarop hij zijn scènes staged.
Stanley Kubrick’s methode is subtiel en minimalistisch vergeleken met andere regisseurs. Het mag dan wel minimalistisch en zorgvuldig zijn, er zit wel een hoop betekenis achter. Laten we als voorbeeld weer één van zijn werken gebruiken, ‘A Clockwork Orange’.
Met één simpele scene kan hij een heel verhaal vertellen. Als je kijk naar de afbeelding hieronder dan zie je dat het een vooraanzicht is. Wel zie je vier verschillende personages, met alle vier weer verschillende emoties en reacties.
In deze scène lopen alle vier de personages op een rij, de ene wat zelfverzekerder dan de ander. Ze lopen in slowmotion wat de kijker genoeg tijd geeft om ze te bekijken. Zo vormt de kijker van alle personages een indruk. Vervolgens zegt Georgie wat, waarop de andere acteurs reageren door hem aan te kijken. Doordat iedereen nu naar Georgie kijkt, wordt de aandacht van de kijker daar ook op gefocust. Zo trek je de aandacht van de kijkers, zonder daar daadwerkelijk heel veel voor te hoeven doen.
Staging een scène zoals Alejandro Inarritu
Als laatste hebben we nog een voorbeeld van ‘Birdman’ geregisseerd door Alejandro Inarritu. Alejandro staat bekend om zijn ‘lange shots’. Wat inhoud dat het perspectief van de camera weinig veranderd. Het gaat in zijn verhaal vooral om de acteurs die veranderen. Dit zorgt voor een rustige uitstraling, terwijl er heel veel gebeurt.
De onderstaande foto is daar een voorbeeld van. Alejandro gebruikt de spiegel om meer diepte te creëren. De acteurs zijn in twee verschillende posities neergezet. Ze kijken allebei een compleet andere kant op, en zijn ook met iets compleet anders bezig.
Als je deze scene bekijkt dan zie je dat het perspectief bijna hetzelfde blijft. Er lopen personen in en uit beeld, er wordt in en uitgezoomd. Maar de positie van de camera blijft altijd hetzelfde.
Staging en Blocking
Blocking en staging speelt dus een grote rol in de filmindustrie. Het is niet vanzelfsprekend dat kijkers hun aandacht vestigen op het belangrijkste onderdeel van de scène. Het is aan de filmmaker om de aandacht van de kijker naar de juiste plek te trekken. En precies daarvoor is staging en blocking zo handig.